Phnom Penh

killing fields bracelets

Uitchecken uit onze hostel en instappen in de minibus die ons voor de deur kwam ophalen. Easy as that op zaterdag. Normaal duurt de rit naar Phnom Penh ongeveer 6u, maar onze chauffeur dacht dat hij de reïncarnatie van Ayrton Senna was, dus we deden er 4,5u over. Inclusief een stop om te lunchen. Dat hebben we niet gedaan, want de toeristen kregen een andere prijskaart dan de locals.
Een principekwestie.

We stonden dus in de vroege namiddag in Phnom Penh en wer als snel duidelijk dat dit een hoofdstad is. Alles is zeker 30% duurder dan in Siem Reap en het is er druk, groot en vuil. Een korte stop hier, omdat de restanten van het verleden van Cambodja hier te zien zijn. We hebben eerst ingecheckt in de hostel en zijn nadien iets gaan eten met zicht op de Mekong rivier.

’s Avonds hebben we afgesproken met Sanne, zij was ook toevallig in Phnom Penh, als halte op haar rondreis door Laos en Cambodja. Tapas eten in een restaurant dat tevens een sociaal project is en reisavonturen vertellen vulden de avond.

Over Phnom Penh.

Ik ga hier niet de geschiedenis uitschrijven, maar google eens ‘Pol Pot’ en ‘Rode Khmer’. De recente geschiedenis van dit land is verschrikkelijk. De Tuol Sleng gevangenis en de killing fields nabij Phnom Penh zijn nu een museum en gedenkplaats en dienen als onderzoeks- en informatiecentrum. Op zondag hebben we ze samen met Sanne bezocht.

Het valt nauwelijks te vatten wat er hier gebeurd is en toch lijkt de wereld hier niet uit geleerd te hebben. Vandaag gebeurt net hetzelfde, ergens anders.

In de namiddag zijn we nog noodles gaan eten. Best leuk om eens te zien hoe de kok verse noodles maakt uit een bal deeg. Lekker ook.

’s Avonds hadden we opnieuw een dinnerdate met Sanne en een afscheidsdrankje bij de finish van het wk wielrennen op de iPhone. Op maandag richting Vietnam!

info: